Hymn Polski śpiewajmy z serca i z szacunkiem
20 lipca 1797 roku pierwszy raz publicznie zabrzmiała Pieśń Legionów Polskich we Włoszech, która wbrew narzucanym zakazom pomogła Polakom przetrwać czasy rozbiorów i podtrzymywała ducha walki o Niepodległość. 130 lat później – 26 lutego 1927 roku Minister Spraw Wewnętrznych Felicjan Sławoj Składkowski wydał okólnik, w którym ogłoszono tę pieśń, nazywaną również Mazurkiem Dąbrowskiego, naszym Hymnem Narodowym.
Mazurek Dąbrowskiego jest oficjalnym hymnem Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi o tym Rozdział I, art. 28, pkt 3. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 roku.
Podczas wykonywania lub odtwarzania hymnu państwowego obowiązuje zachowanie powagi i spokoju. Osoby obecne podczas publicznego wykonywania lub odtwarzania hymnu stoją w postawie wyrażającej szacunek. Mężczyźni w ubraniach cywilnych zdejmują nakrycia głowy. Osoby w umundurowaniu obejmującym nakrycie głowy, nie będące w zorganizowanej grupie –honory przez salutowanie. Poczty sztandarowe podczas wykonywania lub odtwarzania hymnu oddają honory przez pochylenie sztandaru.
Przy śpiewaniu hymnu należy również wystrzegać się błędów w tekście.
Śpiewając słowa „Jeszcze Polska nie zginęła” mamy powody do dumy. Pamiętamy o naszych bohaterskich przodkach, manifestujemy jedność i przywiązanie do tradycji, wierzymy w przyszłość następnych pokoleń Polaków, wyrażamy nasze uczucia. W chwilach wzruszenia, tuż przed sportową walką, albo gdy Polacy zdobywają najwyższe miejsca na podium, śpiewamy tak, by Hymn Polski usłyszał cały świat.
